Eerste Pinksterdag vieren we dat Jezus ons de Geest heeft gestuurd en dat die inderdaad onder ons is gekomen en ons helpt.
Op de Tweede Pinksterdag vieren we het feest van Maria als Moeder van de Kerk. Bij beide feesten heb ik een meditatieve tekst gevonden die er echt mee te maken heeft. Geen lezing van de dag dus, maar Pinksteren in het volle licht. Teksten om zorgvuldig te lezen, te ervaren, te voelen ook.
Pinksteren
PinksterenGebed, in elke vorm ook, betekent ontmoeting. Of het nu gaat om lofprijzing, voorbede of stil gebed, het gebed brengt ons in relatie met God. Maar ondanks ons geloof weten we vaak niet hoe we moeten bidden. We weten de woorden niet te vinden, of de stilte wordt dor en saai. Paulus herinnert ons eraan dat de Heilige Geest ons te hulp schiet. De Geest bidt voor ons, ja, bidt in ons. Kortom: ons gebed is net zo goed Gods zaak als de onze!
De Geest waarover Paulus spreekt, de Geest die voor ons bidt, is de adem van God zelf. God is degene die ons, uit aarde geboetseerde mensen, tot leven wekt (Gen 2:7). Het is dezelfde Geest waardoor God de wereld heeft geschapen, niet alleen “in den beginne” (Gen. 1:2), maar ook nu nog. Geloven dat bidden ertoe doet, begint met geloven dat Gods Geest altijd aan het werk is in de wereld en dat die Geest ook in ieder van ons aan het werk is. Omdat jij geschapen bent, heb je een relatie met de Schepper, die het leven wil.
In het gebed is onze eerste opdracht om erachter te komen hoe en wanneer de Geest in ons aan het werk is. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Waar luisteren we precies naar als we stil zijn in onszelf? Naar onze stemmingen, emoties, onze eigen gedachten? Verwordt bidden dan niet tot een in onszelf gekeerde bezigheid? Als we het gebed niet in relatie met God brengen, bestaat dit risico inderdaad. Maar als we geloven dat Gods Geest leven in ons schept, dan wordt gebed een plek om het Leven in onszelf, in onze diepten, te aanvaarden en ernaar te luisteren. Iets wat niet uit onszelf komt, maar wat tot ons komt door een Ander.
(Bron: Taizé 2024)
De Geest brengt verschillende gaven, maar de Geest deelt die ook uit: in een gemeenschap worden gaven verdeeld. Niet iedereen hoeft alles te kunnen. Juist in gebed kunnen we erachter komen waar onze eigen kracht ligt binnen die gemeenschap. Een verkondiger zijn, een verbinder, iemand die kan luisteren of juist heel praktisch bezig zijn. In gebed ontdekken we waar onze kracht ligt.
- Om te overdenken
Waar ligt mijn kracht?
Hoe kan ik die inzetten in mijn dagelijkse leven?
Hoe kan mijn gebed mij daarbij helpen?
Maria, Moeder van de Kerk
OLYMPUS DIGITAL CAMERA
Kerk zijn is Maria zijn,
want Maria heet: Moeder van de kerk.
Niet omdat ze grootse dingen heeft gedaan,
daarvoor was ze te arm van geest
en te eenvoudig van hart –
maar omdat ze God
grote dingen heeft laten doen
in haar leven.
Als Maria moeder is van de kerk
dan gaat haar verhaal verder
in haar kinderen.
Kerk zijn is Maria zijn:
is gemeenschap zijn
die in haar schoot
leven draagt:
het leven van de Verrezene;
gemeenschap van mensen
die zwanger zijn van Hem,
en hun hele doen en laten
op Hem afstemmen,
zodat Hij kan geboren worden
in onze praktijk van goedheid,
van vrede en gerechtigheid,
van inkeer en inzet.
Kerk zijn is Maria zijn:
gemeenschap van mensen
die zich laten bezielen
door de Geest van de Onuitsprekelijke,
die zich inleven in Hem
zodat Hij zich kan uitleven in ons:
En dat heeft niets van doen met man of macht,
noch met berekening of prestatie,
maar alles met de bereidheid
om “Ik zal er zijn voor u”
de rode draad te laten zijn
in denken, doen en spreken.
Kerk zijn is Maria zijn:
gemeenschap die
het leven dat ze draagt
toewijdt aan God
en niet aan eigen eer.
Is ook: Hem zoeken
op momenten dat je Hem kwijt bent,
en aanvaarden dat Hij anders is
dan onze verlangens en dromen.
Kerk zijn is Maria zijn:
gemeenschap die aanwezig is
waar het leven feest is,
maar ook waar de wijn op is
en het leven verwatert tot
oppervlakkigheid en leegte.
Is de pijn en de zorgen
van mensen delen
en in God handen leggen,
en alleen maar zeggen:
doe wat Hij u zeggen zal.
Kerk zijn is Maria zijn:
is elkanders vader, moeder,
broer en zus zijn,
verbonden zijn,
niet door banden van het bloed,
maar door het doen van wat God wil.
Kerk zijn is Maria zijn,
is blij zijn,
en zingen dat het magnifiek is
dat God grote dingen doet
in kleine mensen:
dat in de wereld van God
de kleinen worden groot gemaakt,
de armen overvloed kennen
en de eenvoudigen vooraan staan.
==========
Maria,
beeld en Moeder van de Kerk.
In haar mogen wij
onze bestemming herkennen:
zoals zij horen wij thuis,
nu en later,
in die wereld
waar Hij die heet “Ik zal er zijn”
de kern is,
begin en einde is
van alle leven.
Waar God gebeurt.
(Carlos Desoete uit: www.kerknet.be)
- Om over na te denken
Hoe leeft deze tekst voor mij persoonlijk?
Welke stukjes spreken mij erg aan?
Wat roepen ze in mij op?
Extra
Wijsheid, verstand, raad, kracht, kennis, barmhartigheid en de heilige angst voor God. (Jesaja). Liefde vreugde, vrede, geduld, vriendelijk-heid, goedheid, trouw, zachtheid, ingetogenheid.
(Paulus)
De unieke Geest verdeelt de veelheid aan gaven die de unieke kerk verrijken: Hij is de Auteur van de diversiteit, maar tegelijkertijd is Hij de Schepper van eenheid. Zo schenkt de Geest al deze rijkdommen die divers zijn, maar tegelijkertijd harmonie brengen, ofwel de eenheid van al deze geestelijke rijkdommen waarover wij christenen beschikken.
(Paus Franciscus, 30 mei 2018)
